Айгерим Мамырова - Соңғы көктем

Aigerim Mamyrova - Соңғы көктем

Арманым кушак жаяды акырын
Сол умитинди аяла куним
Сагыныш ансап коз илгенимде
Ойына алып оянатынын
Тындасан журек айтарма барин
Балдай кундерди кайтар багалым
Козиннен унсиз узиле берди
Созиммен ашып айта алмаганын

Жауратып жанды,жылаткан ай куз
Коштаспай кеттик бирак калай биз
Жакындамаймыз сагына турып
Неликтен тагы жырактамаймыз
Жанарын токкен мунда багалы
Жанарым неге кургамады Али
Отип барады сонгы коктемим
Сонгы коктемим бул каладагы

Кун батса Айдын жарыгы сынды
Ансарым гажап анин ушырды
Олмейтин назик олен етейн
Озине деген сагынышымды
Конилдин тунып тубинде шерим
Ойында журдим бугинде сенин
Журегимдеги жалгыз адамым
Журек тусында Гумыр кешемин